Tupac Shakur, of gewoon PAC, zoals hij vaak liefdevol wordt genoemd, door de rapscene gebladerd als een komeet in de jaren 90, waardoor een spoor van schittering achterblijft dat nog steeds het muziekuniversum verlicht. Beginnend met de speelse ritmes van Digital Underground, was zijn muzikale reis intens, controversieel en, helaas, al te kort.

Toch is Tupacs Legacy tijdloos. Zijn muziek ging niet alleen over ritme en rijm; Het was een revolutionaire kreet, een poëtische vertelling van straatverhalen en een Clarion -oproep tot verandering. Van kunstenaars als Eminem en 50 Cent tot Kendrick Lamar en J. Cole, er zijn talloze rappers geïnspireerd door PACS -woorden, activisme en werkethiek; Ze hebben allemaal afkomstig uit PAC's diepe put van wijsheid, wat een bewijs is van zijn blijvende invloed. Nagesynchroniseerd door velen als de stem van zijn generatie, het is geen verrassing dat hij aangekondigde als de definitieve rapper van de jaren 90 en daarom hebben we PAC gekozen voor de beste rapper van de jaren 90 . Onderweg slaagde hij er ook in om een ​​van de best verkochte rappers aller tijden te worden met een diepe catalogus van multiplatinumalbums. Met een verkooprecord dat legendes rivelt en een discografie die rijker is dan de meeste, blijven Tupacs -albums een masterclass in rap.

PAC liet tientallen jaren een blijvende impact op muziek en cultuur achter, en die korte jaren van zijn prime waren genoeg om hem te versterken als een van de grootste rappers aller tijden .

Laten we nu een diepe duik nemen in de oceaan van Tupacs Soundscape. Van de rauwe, ongefilterde emoties van zijn debuut, nu 2pacalyps, tot de spookachtige refreinen van zijn postume releases, hier is een samengestelde rangorde van de meest iconische albums van tupacs.

PACS Life (2006)

Essentieel luisteren: onaantastbaar, Pacs Life, Playa Cardz Right

PACS Life (2006)

Een decennium na Tupacs tragisch overlijden, ontstond het PACS -leven, glinsterend met postume magie. Dit album was een belichaming van wat Tupac vertegenwoordigde - een melange van Raw Street -verhalen, soulvolle reflecties en revolutionaire ijver. Met samenwerkingen met moderne zwaargewichten zoals Ashanti, Ti en Ludacris, was het een bewijs van Pacs Timeless Appeal en zijn vermogen om te resoneren in tijdperken.

De nummers dienden als herinneringen aan de lyrische behendigheid van Tupacs, en hoewel sommige puristen beweerden dat de postume samenwerkingen misschien niet in overeenstemming zijn met de originele visie van PAC's, het is onmiskenbaar dat de essentie van zijn geest door elk nummer danste. Nummers als onaantastbaar en Playa Cardz rechts illustreren de combinatie van de oude en de nieuwe, die een nieuwe draai bieden terwijl het Tupac -ethos levend houdt.

Het leven van PACS was een viering, een eerbetoon en een aangrijpende herinnering aan een legende die te snel is verdwenen, maar wiens stem eeuwig zal echoën in de annalen van hiphop.

2Pacalypse Now (1991)

Essentieel luisteren: gevangen, Brendas kreeg een baby, als mijn homie belt

Ah, de Genesis! 2pacalyps is nu waar het allemaal begon, de ruwe en ongefilterde introductie van Tupac Shakur in de wereld. Dit album was niet alleen een debuut; Het was een verklaring, een gevechtskreet tegen systemisch onrecht, politie-brutaliteit en de uitdagingen van het binnenstedelijk leven. Bij het ontbreken van de glans van zijn latere werken, maakten de ruwe randen het des te authentieker, een rechtstreeks van de hartstorting.

Tracks zoals Brendas kregen een baby en gevangen tentoonse tupacs verhalen vertellen, zijn vermogen om ingewikkelde verhalen te weven die een spiegel hielden voor de grimmige realiteit van Society's. Zijn poëtische neigingen, die later zijn kenmerk zouden worden, waren zelfs toen duidelijk. Voor velen was dit album een ​​wake -up call, die thema's aanraakte die zelden zo openlijk in de mainstream werden uitgezonden.

2pacalyps is nu PAC in zijn opkomende stadium, maar toch de diepte en visie vertonen die zijn erfenis zou bevestigen als een hiphop-pictogram. Dit was de donderende eerste noot in wat een symfonie van rebellie en reflectie zou worden.

Loyal aan het spel (2004)

Essentieel luisteren: misdadigers worden ook eenzaam, getto evangelie

Geproduceerd door de Rap God zelf, Eminem, loyaal aan het spel is een van de meest gedebatteerde postume releases van Tupacs. Dit album daalde bijna een decennium na zijn vroegtijdige vertrek en presenteerde een unieke mix van originele Pacs -verzen met hedendaagse beats en samenwerkingen. Het was als een glimp van Tupac door een moderne lens, een vermenging van tijdvakken.

Tracks zoals Ghetto Gospel, met de iconische Elton John, gaven fans een voorproefje van wat had kunnen zijn - Tupacs Lyrical Genius Set tegen een achtergrond van moderne productiemagie. Het titelnummer, loyaal aan de game, met G-Unit, belichaamde Tupacs onsterfelijke trouw aan de straten en het spel van rap.

Het is echter vermeldenswaard dat het album zijn aandeel van kritiek heeft ontvangen, waarbij sommige fans het gevoel hadden dat de postume remixes geen recht deden aan de oorspronkelijke bedoeling van PAC's. Maar mee eens of oneens, loyaal aan het spel staat als een bewijs van Tupacs die relevant zijn in een steeds evoluerend muzieklandschap. Een sonische opstanding, als je wilt, overbrugt twee tijdperken van hiphop royalty's.

Strictly 4 My Niggaz (1993)

Essentieel luisteren: Holler als je me hoort, ik kom rond, houd je hoofd omhoog, Papaz Song

Strikt 4 mijn niggaz daalde in 93, waardoor duidelijk werd dat Tupac geen flash-in-the-pan-artiest was. Dit was het album waar PAC zijn stem echt begon te verbeteren en politiek geladen volksliederen combineerde met de grimmige realiteit van het straatleven. Het was zowel een feest als een kritiek, die Tupacs dubbele rol toonde als zowel feeststarter als gewetensvolle waarnemer.

Holler als je me hoort, was een uitdagende volkslied, een vuist die tegen het systeem werd opgevoed. Aan de andere kant van het spectrum, houd Ya Head Up tupacs zachtere kant, een ode om overal vrouwen te worstelen. En toen was ik rond, een relaxte, speelse track dat Tupacs veelzijdigheid en charisma toonde.

Strikt 4 mijn niggaz was Tupac die zijn positie in het rapspel verder beweerde, een tapijt van woede, hoop, feestvreugde en introspectie. Het was niet alleen een album; Het was een verklaring, een kijkje in de ziel van een kunstenaar die niet bang is om het allemaal te blootleggen. Dit was Tupac: Unapologetic, Fierce, Teder en altijd, altijd echt.

Tupac: Resurrection (2003)

Essentieel luisteren: Runnin (stervend naar leven), één dag tegelijk (EMS -versie)

Gebonden aan de documentaire met dezelfde naam, Tupac: Resurrection was niet zomaar een postume album - het was een auditieve reis door het leven van een van de meest gerespecteerde figuren van hiphops. Het album diende als de Soundtrack van de films, het album heeft slim interviewfragmenten, niet -vrijgegeven nummers en remixed edelstenen samengewerkt, een verhaal opgesteld dat fans een intieme kijk in de Tupacs -wereld gaf.

Ghost en één dag tegelijk zijn slechts twee van de opvallende tracks, resonerend met Tupacs die spirit en onverzadigbare honger naar verandering onverzadderd zijn. De samenwerking met Eminem on Runnin (stervend naar live) - die ook de beruchte grote big bevatte - was vooral aangrijpend, waardoor luisteraars herinneren aan de tragische verliezen die hiphop leed in de jaren 90.

Resurrection deed meer dan alleen Tupacs Musical Prowess; Het schilderde een portret van de man achter de legende. Voor nieuw en oud fans was het een diepe duik in de psyche van een icoon, een opstanding, niet alleen van Tupacs -muziek, maar van zijn ontembare geest.

Toch sta ik op met de Outlawz (1999)

Essentieel luisteren: Baby Dont Cry (houd Ya Head Up II)

Oh, als legendes botsen! Toch sta ik op, een samenwerkingsinspanning tussen Tupac en de Outlawz, is een bewijs van de kameraadschap en synergie die deze kunstenaars deelden. Dit project werd drie jaar na het overlijden van Tupacs uitgebracht als een aangrijpende herinnering aan de ontembare geest van de rappers en zijn visie op eenheid in het licht van tegenspoed.

Tracks zoals Baby Dont Cry (Keep Ya Head Up II) resoneerden met Tupacs Classic Empathetic Touch, terwijl Hell 4 A Hustler een volkslied was voor elke dromer die gevangen zat in de meedogenloze sleur. Dit album maasde naadloos Tupacs rauwe, introspectieve verzen met de vurige passie van Outlawz's, waardoor een krachtig brouwsel van straathoofdthems en soulvolle reflecties creëerde.

Toch sta ik, voorbij zijn muzikale dapperheid, als een symbool - zelfs in de dood, zou de stem van Tupacs niet tot zwijgen worden gebracht. Met de Outlawz aan zijn zijde, stold dit album dat Tupacs Flame, in plaats van gedoofd te worden, naar voren werd gebracht en de weg voor de volgende generatie verlichtte.

Better Dayz (2002)

Essentieel luisteren: Thugz Mansion, nog steeds Ballin

Tegen de tijd dat Better Dayz in 2002 in de schappen lag, creëerden de postume releases van Tupacs een gevoel van anticipatie getint met nostalgie. Dit dubbele album was een Ode to Hope, A Beacon in Times of Darkness en een lyrisch meesterwerk met Pacs Visionary Prowess.

Tracks zoals My Block (Remix) hebben de geest van doorzettingsvermogen samengevoegd, het schilderen van levendige foto's van de straten die Tupac zo intiem wist. Dan is er Thugz Mansion, een soulvolle reflectie waarbij Pac zich een vredige haven voor de vermoeide voorstelt. Zijn introspectieve tupac op zijn best, onderzoekt het concept van vrede temidden van chaos.

Maar laten we echt zijn - het was niet allemaal introspectie. Wanneer we op onze vijanden rijden, is PAC in volledige gevechtsmodus en herinnert iedereen eraan dat hij net zo fel was in zijn confrontaties als in zijn roep om eenheid.

Betere Dayz is een verkenning van dualiteit, van de dunne lijn tussen strijd en redding, die in gelijke mate troost en kracht biedt. Het is een herinnering dat zelfs in de donkerste tijden betere dagen aan de horizon zijn, vooral als Tupacs de weg begeleiden.

Ru nog steeds down? (Remember Me) (1997)

Essentieel luisteren: ik vraag me af of de hemel een getto heeft, doe voor liefde

Ah, ru nog steeds naar beneden? (Remember Me), het postume dubbele album dat voelde als een directe lijn voor Tupacs Soul. Het was slechts een jaar na zijn tragische overlijden vrijgegeven, het was alsof PAC van de daarbuiten reikte en ons vroeg of we ons nog steeds herinnerden, nog steeds gevibuleerd, nog steeds vastgehouden aan de waarheden die Hed legde. En natuurlijk hebben we dat gedaan. We doen het nog steeds.

Met nummers zoals Do For Love, toonde het album Tupacs Signature Blend van oprechte sentimenten en onweerstaanbare haken. Terwijl Hellrazor een scherpere, meer confronterende kant van Tupac toonde, waren zijn diepte en bereik duidelijk in elke bar.

Belangrijk is dat dit niet alleen een verzameling overgebleven tracks was die samen werden gegooid. Ru nog steeds down? was een samenhangend project, een volledig gerealiseerde visie van een man die zoveel meer te zeggen had. Het is een bewijs van Tupacs immens talent dat hij zelfs na zijn overlijden een album kon laten vallen dat fris, relevant voelde en zo onmiskenbaar hem. In een wereld hongerig naar authenticiteit, vroeg Tupac, Ru nog steeds neer? En het antwoord? Een daverend altijd.

Tot het einde van de tijd

Essentieel luisteren: gelukkig thuis, tot het einde der tijden, letter 2 mijn ongeboren

Tegen 2001 rouwde de wereld al een half decennium om het verlies van Tupac, maar tot het einde van de tijd barstte het op het toneel en liet het voelen alsof Hed nooit wegging. Dit dubbele album was niet alleen een herinnering aan Tupacs Genius; Het was een herbevestiging van zijn eeuwige relevantie.

Het titelnummer, dat de Timeless Broken Wings door Mr. Mister Mister, was Pure Tupac Magic: introspectief, diep emotioneel, met een vleugje uitdagendheid. Het is het soort nummer dat je koude rillingen geeft, die Tupac weer tot leven brengt, al was het maar voor een paar minuten.

Letter 2 Mijn ongeborene daarentegen was een aangrijpende reflectie op het lot, de erfenis en de onzekerheid van het leven, met het vermogen van PAC's om universele thema's aan te raken met ongeëvenaarde welsprekendheid.

Waar het op te pakken is tot het einde der tijden, is de ruwe authenticiteit ervan. Zelfs de postume productie voelde trouw aan Tupacs-essentie, waarbij de straathoofdtinnen balanceerden met soul-stirring ballads. In wezen was dit album een ​​proclamatie: Tupacs -stem, zijn boodschap, zijn kunstenaarschap, zou tot het einde der tijden resoneren. En vertrouwen, waren hier voor, elke beat en bar.

Ik tegen de wereld

Essentieel luisteren: Beste mama, zoveel tranen, verleidingen

Ik tegen de wereld is meer dan alleen een album; Het is een ethos, een gemoedstoestand en voor velen, een manier van leven. Uitgebracht in 95, smack in het midden van de gevangenisstraf van Tupacs, blijft het een van de meest persoonlijke en introspectieve werkstukken in de hiphopgeschiedenis. Dit was Tupac op zijn meest kwetsbare, worstelen met zijn demonen, zijn bestemming en de harde realiteiten van de wereld om hem heen.

Het titelnummer is een spookachtige soliloquy van Defiance, terwijl Beste Mama een ode is die resoneert met iemand die ooit een moeder heeft gehad - rauw, emotioneel en diep ontroerend. En dan is er zoveel tranen, een treurige reflectie op sterfte en de beproevingen van het leven.

Ik tegen de wereld valt op in PACS -discografie vanwege zijn ongefilterde emotie en brandende eerlijkheid. In een tijd dat Bravooure het rapspel regeerde, stripte Tupac de gevel weg en onthulde de man achter de legende. Het is een monumentaal album, niet alleen in PACS-carrière, maar in de annalen van hiphop. Dit was Tupac dat het allemaal op de lijn legde, en zorgde ervoor dat zelfs als het voelde alsof hij het tegen de wereld was, hij het niet zwijgend onder ogen zou zien. Een meesterwerk, periode.

De Don Killuminati: de 7 -daagse theorie

Essentieel luisteren: gooi het op, om te leven in la, Weesgegroet Mary

Slechts enkele weken na Tupacs tragisch vertrek uit deze wereld, brak de Don Killuminati: de 7 -daagse theorie uit de schaduwen. Legend heeft het, dit hele album is in slechts zeven dagen gemaakt. En als dat geen boekdelen spreekt over PAC's ongeëvenaarde werkethiek en schittering, wat doet dat dan?

Het is meer dan een album; Het is een sonische samenzwering, beladen met cryptische berichten en doorspekt met rauwe emotie. Gegroet Mary is niet alleen een nummer; Het is een spookachtig gebed uit de diepten van Tupacs Soul, die agressie met reflectie combineert. Gooide het gaf ons een voorproefje van Tupacs speelse kant, ondanks de overkoepelende grimmige toon van het album.

Dan is er tegen alle verwachtingen in een spoor dat de spanning en paranoia onderstreept die Tupac leek te volgen. Het is zowel een aangrijpend afscheid als een uitdagende stand tegen zijn vijanden.

De 7 -daagse theorie wordt vaak bekeken door een lens van mystiek gezien zijn postume release, maar strip de samenzweringstheorieën weg en je bent achtergelaten met pure, onvervalste tupac. Het is een huiveringwekkende herinnering dat Tupac zelfs in zijn laatste dagen een kracht was om rekening mee te houden, waarbij hij sporen neerlegde die hem zouden onsterfelijk maken als een rapgod.

Alle ogen op mij gericht

Essentieel luisteren: California Love, 2 van Amerikaz Most Wanted, hoe wil je het, ik ben niet boos op cha

Twee schijven, 27 sporen, een onmiskenbare legende. Alle Eyez on Me was niet alleen een album; Het was een verklaring. Uitgebracht kort nadat Tupacs in 1996 uit de gevangenis werd vrijgegeven, was het duidelijk: PAC was uit en hij was hier om te veroveren.

Laten we dit recht krijgen: All Eyez on Me is The Magnum Opus, The Zenith of Tupacs Career. Van Ambitionz az een ridah met zijn hypnotische beat en opscheppelende teksten, tot de gladde groef van hoe je het wilt, elk nummer was een verklaring.

Het leven gaat door met een troost in het licht van de dood, terwijl ik niet boos op Cha was ingegaan in persoonlijke groei en veranderende relaties. En wie zou de West Coast Anthem, California Love, met Dr. Dre kunnen vergeten? Het is een aanstekelijke viering van het cali -leven, ervoor zorgen dat het feest nooit is gestopt.

Dit was Tupac op zijn meest ongefilterde, unapologetisch en ongeëvenaard. Het is een uitgestrekt epos, een momentopname van een man op het hoogtepunt van zijn krachten, zich er scherp van bewust dat de wereld keek. Alle Eyez voor mij is niet alleen een van de grootste prestaties van Tupacs; Het is een van hiphops bekronen juwelen. Als u ooit de geitstatus van Tupacs in twijfel hebt getrokken, moet een draai van dit meesterwerk twijfelen doen laten rusten.